ΘΡΕΨΙΝΗ (ΣΤΑΦΥΛΟΚΡΕΜΑ) ΕΝΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΟ ΥΠΕΡΟΠΛΟ

Θρεψίνη ή «σταφυλόκρεμα»: Ένα ξεχασμένο διατροφικό υπερόπλο που αξίζει να εμπλουτίσει την καθημερινότητα μας!

Η Θρεψίνη ή «σταφυλόκρεμα» ανήκει στην κατηγορία των τροφών που χάθηκαν με τα χρόνια. Συγκεκριμένα μαζί με την μπομπότα, το ζαχαρόψωμο και άλλα τρόφιμα βρίσκεται στη λίστα «των τροφίμων των φτωχών» που χόρταιναν τους Έλληνες τον περασμένο αιώνα.

Η Θρεψίνη είναι ένα αγνό προϊόν που παρασκευάζεται από γνήσιο χυμό σταφυλιού και φυσικά αξίζει μία θέση στο τραπέζι και στη διατροφή μας. Είναι μία ιδανική επιλογή για όλους καθώς πέρα από τα αναρίθμητα οφέλη της δεν περιέχει πρόσθετα συντηρητικά ή ζάχαρη. Χρησιμοποιείται ως επάλειμμα στο ψωμί, εμπλουτίζει γευστικά τα γλυκά, τα παγωτά ακόμα και τις κρέπες μας.

Θρεψίνη και πετιμέζι

Ως την δεκαετία του ’60 όπου οι επιλογές μας ήταν ελάχιστες οι φέτες ψωμί αλείφονταν με πετιμέζι ή θρεψίνη. Το πετιμέζι είναι το παχύρρευστο προϊόν που προκύπτει από τον μούστο των σταφυλιών, ενώ η θρεψίνη, που κυκλοφορούσε στο εμπόριο σε κουτί ήταν μια κρέμα που αποκαλούνταν και σταφιδίνη, επίσης από τα σταφύλια. Ήταν το πιο συνηθισμένο και θρεπτικό κολατσιό των παιδιών τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Η σταφιδίνη είναι το σιρόπι σταφίδας και χρησιμοποιείται στην αρτοποιία, τη ζαχαροπλαστική και την οινοποίηση.

Ο χαρακτηρισμός της σύστασης και η εκτίμηση της αντιοξειδωτικής ικανότητας της σταφιδίνης μελετήθηκε εκτενώς από τους ερευνητές Κωνσταντίνο Ζαχαρή-Αγγελόπουλο και Φωτεινή Ν. Λάμαρη στο Εργαστήριο Φαρμακογνωσίας και Χημείας Φυσικών Προϊόντων στο Τμήμα Φαρμακευτικής του Πανεπιστημίου Πατρών στο Ρίο.

Η ονομασία Θρεψίνη συνδέεται κατ’ αρχάς με ένα δημοφιλές τρόφιμο που εμφανίστηκε στην Ελλάδα, προς το τέλος της δεκαετίας του 1940, παρότι ως κατηγορία προϊόντος ήταν νομοθετημένη από το 1932. Ο λόγος για μια πυκνή κρέμα, με βάση το συμπυκνωμένο εκχύλισμα σταφίδας, γνωστό επίσης ως σταφιδίνη.

Με το πέρασμα των χρόνων η Θρεψίνη χάθηκε, αν και η σταφιδίνη ως υλικό της ζαχαροπλαστικής δεν σταμάτησε ποτέ να χρησιμοποιείται. Σήμερα επανέρχεται ως η απόλυτη υπερτροφή. Διαθέτει ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες που προέρχονται βεβαίως από τον χυμό των σταφυλιών. Με την ίδια ονομασία, αλλά ως σταφυλόκρεμα πλέον, με βάση τον συμπυκνωμένο χυμό σταφυλιών και διαφορετική σύνθεση, φιλοδοξεί να κερδίσει μια θέση στην καθημερινότητά μας.

Το άρωμα της θυμίζει ψημένο μούστο, ξερή σταφίδα και καραμέλα. Η γεύση της είναι γλυκιά με μια απαλή οξύτητα, που δεν αφήνει το σύνολο να φτάσει στην υπερβολή.

Αγαπά ιδιαίτερα τους ξηρούς καρπούς, τις νιφάδες δημητριακών και το ροζ πιπέρι. Ρίξτε την στο γιαούρτι, στην γκρανόλα, και στο μούσλι με σπόρους και υπερτροφές.

Η σταφίδα:

Στις αρχές της δεκαετίας του 1890 η μαύρη σταφίδα- κορυφαίο εξαγώγιμο προϊόν της Ελλάδας- έπαψε να έχει ζήτηση στις διεθνείς αγορές, με αποτέλεσμα να κατρακυλήσουν οι τιμές πώλησης της, σε μια περίοδο μάλιστα που υπήρχε υπερπαραγωγή στη χώρα. Η πτώση των τιμών είχε σαν αποτέλεσμα την κατάρρευση της Ελληνικής σταφιδικής οικονομίας.

Το κράτος υπό την πίεση των σταφιδοπαραγωγών προσπάθησε ν’ ανακουφίσει την κατάσταση με διάφορα υποστηρικτικά μέτρα, ένα από τα οποία ήταν η αγορά της σταφίδας και η διοχέτευση της στην παραγωγή φθηνού αλκοόλ, αλκοολούχων ποτών και σιροπιού (σταφιδίνη).

Μ’ αυτό τον τρόπο η σταφίδα άρχισε να παίζει σημαντικό ρόλο στην ποτοποιία και στη ζαχαροπλαστική.

Το 1936, ο δικτάτορας Ι. Μεταξάς για να ενισχύσει τους σταφιδοπαραγωγούς απαγόρευσε με νόμο τη χρήση της ζάχαρης στη βιομηχανία γλυκισμάτων. Η σταφιδίνη ήταν το κυρίαρχο γλυκαντικό μέχρι το 1965, οπότε έπαψε να ισχύει ο νόμος.